Κωνσταντίνος Τοκμακίδης – Κι Εγώ Επίσης!
Η δύναμη του Νου μάς οδηγεί προς τα πάνω και προς τα μέσα. Έχουμε την αίσθηση ότι κι αυτός κι εμείς βρισκόμαστε στην ίδια αγκαλιά και οδηγούμαστε από τις ίδιες δυνάμεις. Σ’ αυτήν την διαδικασία είναι καλό να μείνουμε χαμηλά, διότι από χαμηλά ανεβαίνουμε, ενώ από ψηλά πέφτουμε.
Τώρα κλείνουμε τα μάτια κι είμαστε με την οικογένειά μας, με όλους τους ανθρώπους που ανήκουν στην οικογένεια. Νοερά μπαίνουμε κι εμείς στην σειρά μας, στην θέση που μάς ανήκει. Νιώθουμε την σύνδεση με τον καθένα γύρω μας. Μπορούμε να νιώσουμε τί περιμένει από εμάς η μοίρα αυτής της οικογένειας και πώς ψάχνει κάτι που θα φέρει την ειρήνη και την λύτρωση σε ό,τι κι αν έχει συμβεί. Εκθέτουμε τον εαυτό μας στον καθένα, και στην μοίρα τους, παραμένοντας ταυτόχρονα ακριβώς στην θέση μας. Περιμένουμε μέχρι μετά από λίγη ώρα να μπορούμε να πούμε κάτι στον καθένα: Μια πρόταση, την δική μας πρόταση. Δεν λέμε απλά την πρόταση σ’ αυτούς, αλλά η πρόταση μάς περιέχει κι εμάς σαν σύνολο. Διότι η πρόταση που μάς δίδεται μ’ αυτόν τον τρόπο, αφορά κι εμάς επίσης κι επειδή μάς αφορά, συναινούμε κι εμείς μαζί της και νιώθουμε όλοι ανακούφιση.
Αυτή η πρόταση μάς ενώνει όλους μας σ’ ένα μεγαλύτερο βάθος. Συνδεόμαστε όπως είπαμε παραπάνω και κοιτάμε σε κάποιον για τον οποίο ανησυχούμε και χωρίς να ωθούμε τα πράγματα αφήνουμε αυτές τις δυνάμεις ν’ ανταποκριθούν μέχρι να φανερωθεί αυτή η πρόταση. Μερικές φορές μπορεί να είναι μια τρομαχτική φράση ή ν’ ακούγεται επικίνδυνη, αλλά όταν μάς δίδεται μ’ αυτόν τον τρόπο δεν την κρίνουμε. Μένουμε λοιπόν σε σύνδεση μέχρι να μάς δοθεί μια τέτοια δήλωση.
Η δική μου πρόταση είναι: Δάσκαλε κι εγώ επίσης… Λέμε την πρόταση όπως μάς δόθηκε χωρίς αντίθεση ή όρια και τότε η πρόταση έχει μεγάλη επίδραση. Είναι σαν μια άγκυρα σωτηρίας που μάς οδηγεί στην διαδικασία της κάθαρσης ώστε να παραμείνουμε στην ζωή και να συνεχίσουμε παρακάτω. Έχει την δύναμη να μας οδηγήσει στην ευδαιμονία…
Και αν θέλουμε να οδηγηθούμε ακόμη παραπέρα, με κλειστά μάτια κοιτάζουμε κάποιο πρόσωπο που άσκησε έντονη επιρροή στην ζωή μας και νοερά του λέμε: Κι εγώ επίσης…